Serce Chrystusa schronienie duszy

O moja duszo, gołąbko Boża, przyjaciółko Boga,
Wejdź do otwartego Serca Jezusa,
Do szczelin mistycznej Skały;
Nikt, o ile tego nie zechcesz,
Nie będzie mógł Cię stamtąd przegnać:
Tam poczujesz ogień,
Który zmusił Go do umiłowania ciebie
Tak wielką miłością.
Poprzez rozerwane boki Twojego Odkupiciela
Dostrzeżesz,
Jak poprzez kratę,
Skarby mądrości
I boskiej wiedzy.
Zostań blisko twego Boga.
Cień, który zstępuje z drzewa krzyża,
Ma cudowną słodycz,
Dotyka złoczyńcy i uświęca go.
Niech wspomnienie Męki
Zawsze będzie przed twymi oczyma,
To właśnie tu Apokalipsa mówi:
Obmyć swe szaty w krwi Baranka;
A zatem będziesz mogła dotknąć
Drzewa życia.

(Dom Laurent Wartemberger, 1591-1667)